Kim są DDA?

Dorosłe Dzieci Alkoholików to nie wyrok, nie jest to też etykieta, z którą musimy się identyfikować do końca życia. Bycie dzieckiem osoby uzależnionej od alkoholu nie musi determinować wszystkich twoich wyborów życiowych. Można wyzwolić się z pod tego jarzma. Jak? Jest rozwiązanie - daj sobie pomóc!!!

29.11.2011r w Regionalnym Centrum Edukacji Zawodowej w Lubartowie odbyła się profilaktyczna konferencja, na której Pani Marta Tomaszewska (pracownik i terapeuta Ośrodka Leczenia Uzależnień w Lublinie, przedstawiła specyfikę funkcjonowania rodzin, w których występuje problem alkoholowy.

Rodzina, w której występuje uzależnienie nie zaspokaja w sposób optymalny potrzeb jej członków z uwagi na chorobę alkoholową jednego lub więcej jej członków. Dlatego mówi się o takiej rodzinie „dysfunkcyjna”. Uzależnienie jednego z członków rodziny obciąża jej pozostałe osoby, które „dźwigają” jego obowiązki przejmując za niego odpowiedzialność. Bardzo często to dzieci biorą na siebie trud bycia rodzicem. Dlatego mówi się, że współuzależnienie obejmuje całą rodzinę. DDA  (Dorosłe Dziecko Alkoholika)  jest zespołem cech, a nie jednostką chorobową.

DDA mają poczucie wielkiego wstydu i lęku. Wstydzą się swojej rodziny, wstydzą się zawiązywać przyjaźnie, zapraszać do swojego domu innych. Jest w nich lęk przed kompromitacją, przed wyśmianiem, poniżeniem. Lęk, który nie pozwala być sobą. Członkowie takiej rodziny mają problem z komunikacją, nie potrafią mówić o sobie, o swoich uczuciach, problemach. W rodzinach z problemem alkoholowym bardzo często panuje zasada nie mówienia o tym co się dzieje w domu poza nim. DDA mają również problem z zaufaniem, otwarciem się na innych. Zasada, która obowiązuje w rodzinie alkoholowej to: Nie mów, nie czuj, nie ufaj.

Osoby, które żyją w rodzinie z problemem alkoholowym  często funkcjonują w różnych rolach. Oto wzorce zachowań najczęściej zaobserwowane u DDA.

Bohater rodzinny – jest to zazwyczaj najstarsze dziecko. Osoba poświęcająca się dla swojej rodziny . Często rezygnuje z bardzo ważnych osobistych celów życiowych by godzić rodziców, kształcić młodsze rodzeństwo, nakładać na siebie liczne obciążenia, obowiązki by inni mieli lżej. Bohater rodzinny nigdy nie mówi „Stop! Już nie mogę więcej!” Świadomość jego własnych potrzeb jest bardzo mała i nie potrafi on w zdrowy sposób dbać o siebie.
Kozioł ofiarny – skupiają się na nim frustracje i problemy rodzinne, odreagowuje je w konfliktach w świecie „zewnętrznym” . To on jest w szkole tym najbardziej dającym się we znaki uczniem. Często taka osoba popada w konflikty z prawem. Ale jest także w ciągłym konflikcie z rodzeństwem i resztą rodziny. To jedyny, który dostrzega prawdziwe przyczyny problemów w rodzinie. Kozioł ofiarny obarczany przez innych odpowiedzialnością za kłopoty rodzinne broni się okazując złość. Stara się być „mocny” , ale szybko się uzależnia np. od alkoholu. Pierwszy odchodzi z domu i staje się niezależny . Ale w pracy ciągle ma niepowodzenia. Jest  samotny i okaleczony .
Maskotka czyli Błazen – rola takiego dziecka polega na poprawianiu nastroju w rodzinie, rozładowywaniu napięcia uśmiechem, humorem. To dziecko bardzo przymilne, urocze, pełne wdzięku. Maskotkę, błazna nikt nie traktuje poważnie, jest to jego pewien dramat, gdyż on sam w swoim zachowaniu zatraca granicę między serio a żartem, między śmiechem a płaczem, między przyjemnością dawania a bólem. Dziecko takie robi minę do złej gry. W środku maskotka czuje się przestraszona niepewna, osamotniona, pełna lęku.
Zagubione dziecko (Dziecko we mgle, Aniołek, Niewidoczne dziecko) – rola takiego dziecka sprowadza się do tego, iż jest ono niewidzialne, właściwie nie ma go.
Dziecko to jest na zewnątrz nieśmiałe, trzyma się zawsze na uboczu, zamknięte w sobie bierne, wycofane w świat swoich fantazji, marzeń, gdzie wszystko jest doskonałe i bezpieczne. Zazwyczaj dziecko takie nie sprawia problemów wychowawczych. Ceną jaką za to płacą jest brak umiejętność i kontaktu , współżycia z innymi ludźmi , szuka ucieczki od trudnych sytuacji. Jest to często najmłodsze dziecko w rodzinie. Wewnątrz czuje się bardzo samotne, pokrzywdzone, nic nie warte, niedobre.

Możliwe jest również przyjęcie danej roli na określony okres czasu.

O zasadach, rolach i systemach panujących w rodzinie z problemem alkoholowym dowiedzieli się uczniowie RCEZ W Lubartowie oraz rodzice, którzy mieli oddzielne spotkanie. Po konferencji zarówno rodzice jak i młodzież mieli okazje skorzystania z indywidualnej porady, gdzie mogli uzyskać pomoc w tego typu bądź podobnych problemach.

Organizatorem konferencji było stowarzyszenie Alwernia oraz RCEZ w Lubartowie.

Przeprowadzenie konferencji było możliwe dzięki finansowemu wsparciu Starostwa Powiatowego w Lubartowie, za które bardzo dziękujemy.

Alwernia zaprasza również wszystkich potrzebujących porady czy rozmowy do naszej poradni (informacje na www.alwernia.org.pl).