Dnia 23 lutego 2023 roku w naszej szkole gościł pan Mariusz Stefański prezes Lubelskiego Środowiska 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK.

Pan Mariusz przybliżył uczniom klas 1TE i 1TR szlak bojowy 27 WDP AK, z szerszym uwzględnieniem Lubelszczyzny, gdzie Dywizja przybyła w czerwcu 1944 r. Stacjonowała w lasach parczewskich, między Ostrowem Lubelskim a Sosnowicą, i tam siły dywizji wyczerpane długotrwałymi walkami poddano wypoczynkowi i aprowizacji. Jednocześnie uzupełniono je kilkoma miejscowymi oficerami oraz około stu podoficerami i szeregowcami znającymi teren. Ponadto do dywizji sukcesywnie dołączały grupy żołnierzy przebijające się z Wołynia.

W tym rejonie pozostawała do 17 Lipca 1944 r. Następnie po wkroczeniu Armii Czerwonej na Lubelszczyznę i wycofywaniu się wojsk niemieckich dowództwo Dywizji rozpoczęło przygotowywanie uderzenia na Lublin w ramach akcji „Burza”. Bataliony Dywizji rozbili kolumnę Niemców pod Firlejem, współdziałając z miejscowym oddziałem AK, opanowały Lubartów. Nocą batalion „Jastrzębia” obsadził Michów, batalion I/43 pp „Korda” opanował Kock zaś batalion I/50 pp „Sokoła” zajął Koniaków i Kozłówkę. Zablokowano ruchy Niemców we wszystkich kierunkach. Około południa 23 lipca do Lubartowa wkroczyły jednostki 3 Korpusu Armii Czerwonej (1 Front Białoruski), a po południu przybyły oddziały AL ppłk. Korczyńskiego (uwolnione przez wojska sowieckie z okrążenia w lasach parczewskich). Na skutek jego żądań, dowództwo Dywizji usunęło swoje oddziały z Lubartowa, koncentrując je w rejonie Kaniówki, Kozłówki i Siedlisk. Z dowództwem korpusu sowieckiego ustalano zasady dalszej walki z Niemcami.

25 lipca w Skrobowie odbyło się spotkanie oficerów dywizji ze stroną sowiecką pod przewodnictwem gen. Bakanowa. Zdumionym Polakom przedstawiono żądanie złożenia broni. W tym czasie oddziały polskie zostały otoczone przez wojsko sowieckie. Wymuszone złożenie broni odbyło się tego samego dnia w Skrobowie, rozformowanie jednostki nastąpiło 26 lipca.

Ewa Dziadko